Thank you life .

Assalamualaikum hai guys ! Fuhh .
Saya teruskan saya punya blog , mana tahu ia boleh jadi penyeri hari anda harini . Sebenarnya saya dah takdak idea nak tulis apa . Hmm dok tak dok tiba tiba saya rasa saya nak share tentang "pengalaman pahit pahit sikit."

Okay , jadi di blog kalini saya akan menceritakan tentang perkara yang sejujurnya menakutkan saya termasuklah takut kehilangan awak . Chia chia SUDAH ! Saya tekad taknak berpickupline dah . Huhh . Baik , selamat membaca ya !

Tak horror pun .

Benda pertama yang tersangatla saya tak suka ialah Ulat . Eeeee . Ya Ampun ! Saya taktau la nak kata apa . Masa darjah dua tak silap , buku teks sains ada gambar ulat , saya baling buku tu . Terkejut ! Argh ! Saya ingat ulat betul ! Maafkan saya buku , serius tak sengaja , haahla patut kimia saya tak bagus , baru perasan . Lain cerita , haa ni tahun Lepas tak silap , saya main bola dengan kawan la en , bola tersangkut kat pokok . Saya pun takpala panjat , dah tinggi . TIBA-TIBA ada ulat lalu . Ya Ampun , tak comel la ! Sumpah tak comel ! Terjatuh saya , demi mengekalkan kekacakan di muka , saya bangun senyum ja . Yang mana tahu , dia tahu la.

Ulat buku je saya terima .

Haa lepas tu pulak , saya tak tahu macam mana dan bagaimana saya boleh di ALAM . Saya takut sikit dengan air yang dalam . Kenapa ? Every story has their own reason en . Saya awalnya dari kecil memang suka air . Mandi sana , Mandi sini . Sungai , kolam , laut , lombong . Yaa . Tapi semuanya di bawah jagaan . Kiranya keselamatan dijaga la . Tetiba , ada satu hari tu di sebuah pusat motivasi . Satu family saya di sana.  Sekeliling pusat tu merupakan lombong yang dijaga . Ayah saya sedang bermotivasi bersama pelajarnya , mak saya jaga kakak saya yang kurang sihat di bilik . Saya dan abang abang saya pergi memancing kat lombong tu ditemani bibik . Tiba tiba saya tergelincir , jatuh dalam lombong tu . Macam Pandalela Rinong .

Pusat Motivasi Etika Ria.

Sumpah Dalam , tersangat dalam . Tak jejak tanah . Saya dah nampak dah ikan ikan cantik , cahaya putih bagai . Taktak tipu je . Jujurnya , saya takut gila masa tu , abang saya , bibik , adik saya lagila  taktahu nak buat camna . Semua kecik lagi . Tapi nasib abang saya hulurkan kaki , saya nampak , saya tarik . Dia berpaut kat kayu . Ahahaha nasib dia pun tak jatuh . Bibik saya jadi hero of the day la masatu , tangan kiri pegang adik saya , tangan kanan tarik abang saya dengan saya . Kuat gila . Wuuu macam Wonder Woman ! Haa sambil jerit , tolong tolong ! Ramai datang , ahahahaha. Alhamdulillah selamat . Muka gue pucat sih tapi sem . Lepas tu , sedikit sebanyak ianya menjadi peringatan pada saya sebelum langkah kaki masuk air , saya akan ingatkan diri air yang tenang , jua mampu buat tangisan . Hati-hati .

All of us at Teluk Senangin .

Okay ini last , tahun lepas pada hari raya pertama , saya kemalangan . Benda nak jadi , apa boleh buat en . Malam raya tu saya kerja di KFC . Family saya semua dah gerak balik kampung di Kedah . Saya kerja dari 6 petang sampai 4 pagi , habis tu saya terus drive ke Kedah . Hampir 3 jam juga . Sakan sakan beraya saya pun pulang terus ke Taiping seorang sebab nak kejar masa , sebab malam tu saya kena masuk kerja . Di highway , saya dah mula rasa penat , mata dah start pejam buka pejam buka . Saya kuatkan radio , lagu Ava Max nak elakkan ngantuk sementara cari RnR berdekatan .

Kesian kereta .

Sear tak sedar , saya terkeluar laluan , jatuh ke tebing , haa terus segar ! kereta tengah turun curam . Dalam hati , dah bisik . Ini hari last aku. Alhamdulillah dipanjangkan umur , saya okay sahaja hanya kecederaan ringan . Hidung berdarah akibat terhantuk , lebam lebam di kaki bahagian lutut kerana saya gunakan untuk menahan kedudukan , saya okay , kereta tak okay . Kesian gak kereta tu . Saya dihantar ke hospital untuk pemeriksaan . Alhamdulillah , masih mampu tersenyum . Saya berhenti kerja , sambung Raya . Raya kan sebulan . Huhuhu MatRiYe .

Raya kedua . Di hospital . 

Disahkan positif hmm maleh ar .

Okay , dah panjang ni . Apa yang saya nak sampaikan ialah dalam liku kehidupan , tak semua yang datang itu Indah . Ada yang pahit . Tapi , yang pahit itu yang kita perlu berterima kasih juga . Kerana yang pahit itu selalu mengingatkan kita . Ingatkan kita tentang kehidupan , ia jadi pengajaran . Ambil langkah berjaga jaga .

Muhasabah diri .

Baik , jaga diri ya ! Cuti cuti ni banyak cerita best best boleh tengok . Descendants of the sun nak repeat balik pun boleh . Sedih sedih . Okay la , jumpa di lain blog ya!

XOXO